na szybko:
Kochani, SAS kilka minut temu rzucił bilety na Sptitzbergen z Gdańska od 1300PLN z bagażem…
Category Archives: Uncategorized
Pamiętacie wyjazd do Japonii? Opowiadam o nim na podróże/onet:
w poszukiwaniu śniegu…
Plan na niedzielę: Portillo. Ponoć może coś popadać w nocy… Zobaczymy…
Będę jechał drogą w kierunku przełęczy Paso Internacional Los Libertadores, zwaną też Cristo Redentor – Chrystus Odkupiciel, do samej granicy z Argentyną.
Z dwudziestoma dziewięcioma serpentynami na niezwykle stromych wzniesieniach, jest to – jak twierdzi onet – jedna z najbardziej wymagających dróg na świecie.
Trasa zaczyna się stromym podjazdem po chilijskiej stronie, około 50 km od miasta Los Andes, leżącego 70 km na północ od Santiago. Wkrótce potem rozpoczynają się serpentyny.
Pierwszych 20 „agrafek” pozwala pokonać ponad 4 km ze zmianą wysokości od 2275 m do 2550 m. Następnie droga wspina się łagodnie przez 2 km na wysokość 2650 m. Stąd, po przebyciu 5 km docieramy od chilijskiego posterunku granicznego na wysokości 2832 m – to najwyższy punkt przełęczy. Tutaj, w roku 1904 z okazji pokojowego rozwiązania sporu granicznego między dwoma krajami, odsłonięto 13-metrową statuę Chrystusa Odkupiciela. Dokładnie obok jest mój cel na jutro: Portillo.
Mam 4×4, a temperatury rano są na plusie, chociaż dziś powyżej 2500m było akurat trochę oblodzeń.
Trzymajcie kciuki, żeby moje małe Suzuki dało radę 😉
Valle Nevado
Ostatecznie zdecydowałem się na Valle Nevado ze wzg na pogodę. Lampa full. Śniegu na tych kilkunastu trasach było pod dostatkiem. Ale jednak zjechać dalej od trasy chyba dziś nie dam rady. Dużo kamieni i skał – Chilijczycy też bardzo zdziwieni że ta zima była tak oszczędna ze śniegiem. Potraktujmy zatem to dziś jak rozgrzewkę. Adrenaliny za wiele dziś zatem nie było, może za wyjątkiem pokręconych serpentyn podczas dojazdu. Ponoć dojazd do Portillo jest jeszcze gorszy…
Za to przyjemność i endorfiny – pod dostatkiem. Trasy nieźle przygotowane, ludzi nie za wiele. Zero kolejek. Fajna przygoda. Pozytyw 🙂
#uvex
txt2blg@gmail.com (via SMS) nie bylem nigdy autem na 3000m 🙂 full lampa – bedzie fajny dzien! 🙂
Santiago – wielkie, pięciomilionowe miasto u podnóża gór! Idziesz sobie jakąś ulicą a tu nagle – bach! Widok:
Co moge polecic? Zgodnie z sugestiami – Pisco Sour. Wznoszę toast za siebie 😉 bo mam urodziny. Jedyne chyba w życiu trwające 30 godzin zamiast standardowych 24. Zaczęły się w Madrycie o północy naszego czasu a skończą o 6 rano (czyli o północy czasu Santiago). Salut! Życzcie mi wszystkiego najlepszego 😉
Z czystym sumieniem mogę polecić też wołowinę (matko, jak ja kocham krowy!) – 250g pyszny stek – w przeliczeniu 20pln. (Czujecie?!) Ale co sie dziwic – Argentyna w linii prostej jest jakies 60km 🙂 Ameryka południowa to niesamowite miejsce dla miłośników krówek…
Właśnie poznany Felipe – sympatyczny wytatuowany brazylijczyk, który przyjechał chyba do Chile na wyryw mówi, że on woli Valle Nevado, bo Portillo jest bardziej dla profesjonalistów i tam jest niebezpiecznie… Hmmm. Chyba wiem, gdzie jutro się wybiorę! 😉 więcej – jutro…
Na szybko: lądowanie w Santiago w kompletnej mgle na instrumenty – pierwszy raz mialem cos takiego: ziemię zobaczylem w chwili kiedy samolot dotknal jej kolami. Temperatura w Santiago: 2 stopnie, ale w ciagu dnia dużo cieplej.
Dzis już raczej nie pojeżdżę ale dam długą w miasto żeby jetlag dopadł jak najpóźniej.
A tak wyglada wschod slonca nad Andami:
Bajka, nie?!
Aktualizacja:
Hostel + solo travel ma swoje zalety. Dwóch niezależnie spotkanych kolegów: Jessie z Kanady i Matt z Australii. Obaj na takim offie, że jako pracownik korporacji trochę niezręcznie się czuję (szczególnie, że noszę czyste ubrania). Jeden na jutro poleca Valle Nevado, drugi Portillo. Niestety może być słabo z jazdą poza trasą, jeśli nie chce się wpaść w kamole jak Schumacher…
nakreche 